Samenwerken of samen werken?

Het creëren en stimuleren van integraliteit, complementariteit, transparantie en onderlinge synergie is voor elke organisatie een belangrijk aandachtsgebied. Een uitdaging. Zo ongeveer een levensbehoefte als je de veelal zo prachtig uitgeschreven en uitgesproken (missie)teksten bestudeert. Echter, de praktijk laat nog te vaak zien dat communicatie-stijlen, belangen, normen en waarden niet altijd vanzelfsprekend op elkaar aansluiten.

Mensen zitten soms in elkaars allergie. Het benutten, bespreken en versterken van elkaars kwaliteiten krijgt daardoor minder kans. Kortom, geen inspirerende en bemoedigende werkomgeving. Vaak een onuitgesproken en dus zeulende kwestie. Natuurlijk, de signalen zijn voor velen helder, máár wie pakt het op, wie kaart het aan? In verschillende organisaties klinkt het mooie adagium “van durven naar doen”. In de praktijk voor velen toch een behoorlijke drempel, wat alles te maken heeft met feedback geven en ontvangen. Ontegensprekelijk wil een ieder werken aan een cultuur van aan-, uit- en bespreken; van een beter onderling functioneren; van samenwerken in plaats van samen werken. Met ruimte voor afstemmen van (werk)processen, van doel, visie, ambitie. Én daarbij, met name, ook inzoomen op de communicatieve performance en de eigenschappen (gedrag en houding) van het team en van de individuele teamleden.

In teams, bij besprekingen of bijeenkomsten gaat het nog te vaak over individuele standpunten in plaats van het luisteren (!) naar elkaars belangen. Mensen luisteren vaak met de perceptie om te reageren (ja, maar ...) en niet om te begrijpen. Let er maar eens op.

Ook tref je teams aan waarin enkelingen of een eenling de totale sfeer kunnen beïnvloeden. Zij (b)lijken zich niet te beseffen welk effect hun verbale en non-verbale gedrag heeft op individuele collega’s, op het team: ontmoedigend, destructief en intimiderend. Hun optreden creëert disbalans, angst, individualisme, protectionisme en laconisme. Met als gevolg de nodige belemmeringen om het bespreekbaar te maken. Geen prettige cultuur. Vaak wel een gespreksonderwerp thuis, bij het koffieapparaat en in de wandelgangen. Door het niet écht bespreekbaar te maken, doe je in feite niet alleen jezelf tekort máár ook die ander, die ermee “wegkomt”. Vaak blijkt ook dat deze zich niet eens bewust is van dit, soms ook beschamende, gedrag. Er zal iets moeten gebeuren. Wie kan daarop tegen zijn...? Zet het op de agenda. In dergelijke situaties is het dan aan te bevelen de cultuur en de communicatieve performance met elkaar, onder begeleiding, bespreekbaar te maken en uit te spreken welke verbeteringen nodig zijn als team, maar ook als individueel teamlid. Soms is het een goed idee -u proeft hierbij enigszins de ironie- te doen wat je als organisatie op dit gebied verkondigt. Oftewel: practise what you preach.